پل سره نو (Paul Sereno) و استفن بروسات (Stephen Brusatte) دیرین شناسان دانشگاه شیکاگو، یکی از این دو دایناسور را کریپتوپس پالایوس (Kryptops palaios) – به معنای چهره پنهان دیرینه- نام گذاری کرده اند زیرا تمام صورت آن از پوششی شاخی پوشیده شده بوده است.
دایناسور دیگر یوکارکاریا دینپوس (Eocarcharia dinops)- به معنای کوسه باستانی با چشمانی خشمگین- نام گذاری شده است زیرا دندانهای بسیار تیز و پیشانی برجسته استخوانی داشته است.
درازای هر دو دایناسور از سر تا دم حدود ?? فوت (?.?? متر) و بلندی آنها حدود ? فوت (?.?? متر) بوده است. کریپتوپس دارای پوزه کوتاه و دندانهایی بوده که بیشتر برای جویدن مناسب بوده اند و دانشمندان از شکل دندانها چنین نتیجه گیری میکنند که این جانور لاشخور بوده است.
پیشانی یوکارکاریا به قدری مشخص است که سره نو اعتقاد دارد این پیشانی در نبرد و کوبیدن سر به رقیب در انتخاب جفت به کار میامده است.
او میگوید:”تنها چیزی که به نظرم میرسد این است که این جانوران هنگام نبرد با سر خود به یکدیگر میکوبیده اند.”
این جانوران در دوره ای میزیسته اند که خشکی هنوز آفریقا را به هندوستان و حتی قطب جنوب متصل میکرده اند که در آن زمان محل زندگی دایناسورها بودن اند. اما بعدها آفریقا از این دو بخش جدا شد و دایناسورها مسیرهای منحصر به فرد تکاملی خود را طی کردند. مسیرهایی که دانشمندان به تازگی به آشکار کردن آن پرداخته اند.
به گفته پیتر ماکوویکی (Peter Makovicky) موزه دار بخش دایناسورها در موزه فیلد، که در این تحقیق شرکت نداشته است “این یک بخش بسیار مهم از یک دوران زمین شناسی است و ما هنوز به طور کامل نمیدانیم دایناسورها در قاره های جنوبی چگونه تکامل و تحول یافته اند.”
او این کشف جدید را ” اطلاعاتی ارزشمند به سمت درک آنچه واقع شده” توصیف میکند.
در سال ???? گروه تحقیقاتی سره نو هر دو گونه دایناسور را در طی یک حفاری در صحرای نیجر کشف کردند. آنها استخوانهایی از حدود ?? گونه جانوری را در این ناحیه کشف کردند و درواقع پا به یکی از غنی ترین مکانهای باستانشناسی منطقه وارد شدند که به گفته سره نو “ما هنوز حتی نیمی از یافته های خود را هم از زیر خاک خارج نکرده ایم.”
